گودی کمر
همه چیز درباره گودی کمر
گودی کمر یا لوردوز به معنی افزایش تقعر ستون مهره کمری است. ستون مهره ها از روی هم قرار گرفتن ۷ مهره گردنی و در پایین آنها 12 مهره سینه ای و در پایین تر آن ها ۵ مهره کمری و سپس مهره خاجی و دنبالچه ای تشکیل می گردد.
مهره ها در یک خط صاف و عمود قرار گرفته اند ، ولی اگر به ستون فقرات از کنار نگاه کنیم متوجه می شویم که مهره های گردنی ، سینه ای و کمری در امتداد یه انحنای خاصی قرار گرفته اند.
حالت مهره های سینه ای قوس دارند به طوری که تحدب یا گوژی آن ها به سمت عقب است و مهره های گردنی و کمری طوری قرار می گیرند که تحدب آن ها به سمت جلو است.
به این قوس رو به جلوی مهره های گردنی و کمری لوردوز یا گودی کمر هم گفته می شود.
وجود گودی کمر یا لوردوز تا حدی طبیعی می باشد ، ولی در برخی از افراد این گودی زیاد شده و موجب بروز مشکلاتی از قبیل کمردرد و احساس خستگی در کمر می شود.
زمانی که لوردوز افزایش می یابد ، شکم بیمار به جلو می آید و باسن وی به عقب می رود و به طور کل قامت آراسته فرد دچار اشکالات خواهد شد و فرد حالت بی حال و خمیدگی به خود خواهد گرفت.
لازم به ذکر است که در راستای درمان بیماری های اسکلتی عضلانی ؛ از جمله گودی کمر ، باید به متخصص طب فیزیکی مراجعه نمود.
علل گودی کمر چیست ؟
آکندروپلازی
بیماری است ارثی و با مشکلاتی در رشد و کامل شدن استخوان ها و نسوج های غضروفی همراه است و در مواردی موجب به وجود آمدن ایجاد گودی کمر در افراد می گردد.
قوز پشت
اگر قوز پشت ایجاد شود حالت ستون فقرات کمر به صورت جبرانی دچار گودی کمر می شود.
اضافه وزن
اضافه وزن به خصوص بزرگی بیش از اندازه شکم و ضعف عضلات شکم موجب می شود، ستون فقرات بیش از اندازه به سمت جلو برود و گودی کمر ایجاد شود.
پوکی استخوان
بیماری پوکی استخوان به دنبال تغییر ارتفاع و شکل طبیعی مهره ها به وجود می آید و باعث تغییر انحناهای طبیعی در ستون فقرات و گودی کمر می گردد.
در رفتگی تدریجی مهره ها
به طور معمول دررفتگی تدریجی مهره ها در کمر دیده می شود و با جابجایی و لغزش مهره ها همراه خواهد بود.به طور معمول این دسته از بیماران از کمردرد و حس جداشدگی کمر و گودی کمر شکایت می کنند.
ضعف عضلات شکم
یکی دیگر از علل گودی کمر ضعف عضلات شکم می باشد.
آیا باید گودی کمر را جدی گرفت ؟
از آن جا که گودی کمر ، سبب ایجاد اختلالاتی در ستون فقرات می شود ؛ حتما باید به عنوان یک مشکل جدی ، مورد ارزیابی قرار گرفته و اقداماتی در راستای درمان آن صورت پذیرد.
گودی کمر یا در واقع انحنای بیش از حد کمر ، در پی عادات حرکتی اشتباه و نادرست ایجاد شده و بسیاری از افراد را درگیر می کند.
لازم به ذکر است که افزایش گودی کمر ، موجب موجب قوز پشت و در نتیجه ، افزایش فرورفتگی در ستون فقرات گردنی و آسیب این ناحیه می شود.
تشخیص گودی کمر
به منظور تشخیص این اختلال ، فرد می تواند به دیوار تکیه داده و سعی کند دست خود را در حالت مشت شده ، به پشت کمر ببرد.
توجه داشته باشید در صورتی که فرد بتواند به سهولت این کار را انجام دهد ؛ بدین منزله است که دارای گوی کمر طبیعی می باشد.
اما چنانچه فرد قادر به انجام این کار نباشد ؛ یعنی میزان انحنای کمر وی کاهش یافته است و در صورتی که بتواند مشت خود را بدون دشواری و به راحتی در ناحیه کمر خویش جا به جا نماید ؛ به این معنا است که گودی کمر وی افزایش یافته است.
در این جا باید اشاره داشت که میزان انحنای کمر ( گودی کمر ) ، با اجام رادیولوژی معین می گردد.
درمان گودی کمر
- خوابیدن به روی کمر و چسباندن سر به سینه : افراد مبتلا به این بیماری، جهت درمان آن باید به پشت (طاقباز) خوابیده و سر خود را از زمین جدا کرده و سعی کنند به سینه نزدیک کرده و در صورت امکان سر خود را به سینه بچسبانند.
این حرکت ، سبب حرکت مهره های کم رو به جلو شده و بدین ترتیب با انقباض عضلات شکم ؛ به تدریج منجر به رفع گودی کمر می شود.
- خوابیدن به روی کمر و خم کردن همزمان پاها از زانو : یکی دیگر از حرکاتی که می توان به کاهش و رفع گودی کمر کمک قابل توجهی کند ، خوابیدن به پشت و خم کردن زانوها می باشد.
در این حرکت ، افراد باید پس از خم کردن پاها از زانو ؛ سعی کنند زانوهای خود را به سمت شکم حرکت داده و مجددا پاها را به حالت اولیه بازگردانند و این حرکت را چندین مرتبه تکرار نمایند.
- خوابیدن به روی کمر و نزدیک کردن پاها به شکم بدون خم کردن زانو : طی این حرکت ، افراد باید به پشت بخوابند و پاهای خود را بدون این که از زانو خم شود به سمت شکم خویش بیاورند.
توجه داشته باشید که این حرکت ، از دو حرکت قبلی به مراتب سنگین تر می باشد ؛ لذا توصیه می شود پس از آن که حرکات قبلی را متناوبا انجام دادید ، اقدام به انجام این حرکت نمایید.
- خوابیدن به روی کمر و خم کردن یک به یک پاها از زانو : در این حرکت نیز افراد باید به پشت خوابیده و اقدام به خم کردن یکی از پاها از زانو نموده و سپس آن را در جهت شکم خود حرکت دهند ؛ پس از آن ، باید پای خود را به حالت اول بازگردانده و سعی کنند پای دیگر خود را به همین منوال به شکم برسانند.