فشرده شدن اعصاب دست و پا که در پزشکی با عنوان چسبندگی عصب شناخته می شود ، زمانی رخ می دهد که بافت های اطراف عصب مانند عضله یا تاندون ، حرکت آزادانه عصب را محدود می کنند. این وضعیت می تواند باعث درد ، گزگز ، بی حسی و کاهش عملکرد عضو شود. عوامل مختلفی مانند حرکات تکراری ، التهاب ، جراحی یا ضربه در بروز آن نقش دارند. با رعایت اصولی مانند اصلاح نحوه انجام فعالیت ها ، گرم کردن عضلات قبل از ورزش و حفظ وضعیت بدنی صحیح می توان از آن پیشگیری کرد. درمان نیز بسته به شدت درگیری شامل فیزیوتراپی ، آزادسازی بافت ، تزریق و در موارد شدید جراحی است. در این مقاله از بهترین متخصص طب فیزیکی کرج به بررسی همه آن ها می پردازیم.
چسبندگی عصب دست چه زمانی اتفاق می افتد؟
چسبندگی عصب زمانی به وجود می آید که عصب تحت فشار زیادی قرار دارد و توسط بافت ، استخوان ، عضله یا تاندون ها احاطه شده است. این شرایط می تواند در قسمت های مختلف بدن ایجاد شود. این فشار بیش از حد می تواند موجب درد،بی حسی ، ضعیف شدن یا گزگز در اندام های مختلف بدن شما شوند. اعصاب محیطی شبکه گسترده در سراسر بدن ایجاد کرده اند و برای رسیدن به اندام های مختلف ، ناچارند از میان عضلات ، تاندون ها و بافت های اطراف عبور کنند. به عنوان نمونه ، در نواحی خاصی اعصاب باید از بین ماهیچه هایی عبور کنند که همواره در حال انقباض و انبساط هستند. برای حرکت روان تر ، این اعصاب با غلافی لغزنده پوشیده شده اند که نقش محافظ و تسهیل کننده عبور از میان بافت های عضلانی را ایفا می کند.
زمانی که این عصب یا غلاف محافظ آن آسیب ببیند ، بدن برای ترمیم ، بافت اسکار (جای زخم داخلی) تولید می کند. این بافت اسکار به تدریج باعث می شود عصب به اطراف خود ، به ویژه ماهیچه ها ، بچسبد و عارضه ای به نام چسبیدن عصب دست ایجاد شود. همین چسبندگی عامل اصلی بروز علائمی مانند بی حسی ، گزگز ، درد مداوم و حتی ضعف در دست ها است. در نتیجه ، عملکرد طبیعی عضلات و هماهنگی اندام ها مختل شده و فعالیت های روزمره تحت تأثیر قرار می گیرد. درمان چسبندگی عصب دست امکان پذیر است.
برای دریافت مشاوره تخصصی از دکتر امیر فرزام پور، فرم زیر را تکمیل نمایید.
کدام قسمت های بدن دچار چسبندگی عصب می شوند؟
در بسیاری از موارد ، علت فتق دیسک بین مهره های نخاع و فشار بر عصب نخاعی است که به پایین پا می رود. بیشتر اعصاب تحت فشار از گردن (رادیکولوپاتی گردنی)، قسمت بالای ناحیه میانی پشت (رادیکولوپاتی توراسیک) یا پایین کمر (رادیکولوپاتی کمری) منشا می گیرند. شما همچنین می توانید اعصاب را در دست ، آرنج و مچ خود تحت فشار قرار دهید (سندرم تونل کارپال برای مچ دست).
اعصاب تحت فشار می تواند چندین ناحیه از بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد:
- یک عصب فشرده در ستون فقرات گردنی می تواند باعث سفت شدن گردن شود و درد و بی حسی می تواند بر شانه و بازو تأثیر بگذارد.
- گرفتگی عصب کمر در قسمت پایین کمر می تواند باعث درد در کمر، باسن، باسن و پاها شود.
- رادیکولوپاتی توراسیک باعث درد در ناحیه قفسه سینه شما می شود. اگر درد شدید قفسه سینه دارید، مطمئن باشید و با پزشک خود تماس بگیرید.
علت و نشانه های چسبندگی عصب در مچ دست چیست؟
چسبندگی در عصب در مچ دست یکی از مشکلات شایع عصبی است که می تواند فعالیت های روزمره را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. این عارضه معمولا زمانی رخ می دهد که عصب درگیر ، به دلیل فشار ، التهاب یا آسیب بافتی در اطراف خود دچار محدودیت حرکتی و اصطکاک شود. در چنین شرایطی بدن برای ترمیم ناحیه آسیب دیده بافت اسکار ایجاد می کند و همین موضوع باعث چسبندگی دست به بافت های مجاور مانند ماهیچه ها و تاندون ها می شود.
نشانه های رایج چسبندگی و گرفتگی عصب در مچ دست
- بی حسی یا کاهش حس در انگشتان و بخش هایی از دست
- احساس درد یا سوزش شدید که ممکن است به ساعد یا بازو نیز کشیده شود
- گزگز و سوزن سوزن شدن مداوم در انگشتان
- ضعف عضلانی در ناحیه مچ و انگشتان
- خواب رفتگی دست به صورت مکرر ، به ویژه هنگام خواب شب
توجه داشته باشید که علائم مربوط به فشردگی یا چسبندگی عصب مچ دست اغلب شب ها یا هنگام خواب شدت بیشتری پیدا می کنند و در صورت عدم درمان می توانند منجر به محدودیت حرکتی و کاهش عملکرد طبیعی دست شوند.
راه های تشخیص چسبندگی عصب
- بررسی تاریخچه پزشکی بیمار: در مرحله اول پزشک متخصص تاریخچه پزشکی دقیقی از بیمار جمع آوری می کند و از علائم و علل مرتبط با چسبندگی در عصب سؤال می کند. این مورد شامل بررسی علائم مشکوک مانند کاهش حس ، درد عصبی ، علائم عضلانی و غیره است.
- انجام آزمون های عصبی: پزشک ممکن است برای بررسی عملکرد عصب ها آزمون های عصبی انجام دهد. این آزمون ها شامل سنجش حس و عملکرد عضلات می شوند.
- تصویربرداری پزشکی: برای تشخیص بیماری گاهی برخی روش های تصویربرداری مانند CTاسکن یاMRI از منطقه مورد نظر (مثلاً ناحیه عصبی مشکوک) انجام می شود. این تصاویر ممکن است اطلاعاتی درباره ساختار عصبی و همچنین نحوه چسبندگی عصب ها را ارائه دهد.
- الکترومیوگرافی (EMG): در برخی موارد ، پزشک ممکن است به تست های تشخیصی دقیق تری مانند الکترومیوگرافی یا آزمایش های تحریک عصبی برای ارزیابی عصب ها و عضلات روی آورد.
- جراحی تشخیصی: در مواردی که تشخیص دقیق با تست ها و تصاویر نمایشی ممکن نباشد ، پزشک ممکن است نیاز به جراحی تشخیصی داشته باشد تا بتواند وضعیت عصب ها را به طور مستقیم ارزیابی کند.
انواع چسبندگی عصب
سندرم تونل کارپال
فشار بر عصب مدین در مچ دست؛ ایجاد خواب رفتگی در انگشتان اول تا چهارم که به چسبندگی عصب دست شناخته می شود.
سندرم تونل کوبیتال
فشار بر عصب اولنار در آرنج؛ بی حسی انگشت پنجم و نیمۀ انگشت چهارم.
سندرم تونل گویان
گیر افتادگی عصب اولنار در مچ دست؛ علائم مشابه تونل کوبیتال.
چسبندگی عصب پرونئال
فشردگی شاخه ای از عصب سیاتیک؛ سبب درد ساق ، اختلال حرکت و افتادگی پا.
سندرم تونل تارسال
گیر افتادگی عصب مچ پا؛ ایجاد درد و بی حسی در کف پا.
چسبندگی عصب پلانتار
فشردگی شاخه های عصب قوس داخلی پا؛ ایجاد درد در کف پا.
عصب خلفی بین استخوانی ساعد
درگیری عصب عبوری از آرنج؛ سبب ضعف و افتادگی انگشتان.
درمان چسبندگی عصب دست
عدم انجام حركات تكراري : فرد مبتلا به این عارضه می بایست از انجام حركات تكراري پرهیز کند. همچنین از ابزاری که باعث ایجاد حالت لرزشي در دست می شوند نیز باید خودداری کند ، زیرا می تواند منجر به تشدید علايم بیماری و حتی خود بيماری شود.
تصحيح وضعيت نشستن در هنگام كار : فرد مبتلا به این بیماری باید نحوه نشستن خود را تصحیح نماید.
استفاده از مچ بند ( اسپلينت ) : در صورت مشاهده علائم بیماری چسبندگی عصب ، استفاده از مچ بند مخصوص به خصوص در سه ماه اول بسیار موثر است.
استفاده از داروها: استفاده از داروها بنا به تشخیص پزشک می تواند به کاهش التهاب و تسکین درد ناشی از چسبندگی عصب کمک کند. علاوه بر دارو درمانی ، روش های دیگری نیز برای بهبود این مشکل وجود دارد. تزریق کورتیکواستروئید یکی از موثرترین راه ها برای کاهش التهاب اطراف عصب و آزادسازی آن به صورت موقت یا بلندمدت است. همچنین استفاده از مدالیته های فیزیوتراپی مانند گرما ، سرما ، الکتروتراپی و تمرینات کششی ، گردش خون و حرکت بافتی را بهبود می بخشند. اولتراسوندتراپی با امواج صوتی عمیق ، بافت های سفت را نرم کرده و به آزادسازی عصب کمک می کند. در کنار این ها ، لیزرتراپی نیز با کاهش التهاب و تحریک ترمیم بافت ، روند درمان چسبندگی عصب دست را تسریع می کند.
فیزیوتراپی چسبندگی عصب دست
فیزیوتراپی چسبندگی عصب دست یکی از مؤثرترین روش های غیرجراحی برای درمان مشکلاتی مانند سندرم تونل کارپال و نوروپاتی های محیطی است. هدف اصلی این روش ، کاهش فشار وارد بر عصب ، بهبود عملکرد آن و بازگرداندن توان حرکتی دست است.
مزایای فیزیوتراپی در درمان چسبندگی عصب دست
- افزایش دامنه حرکتی مفاصل و انگشتان
- کاهش درد ، بی حسی و گزگز ناشی از فشار عصب
- تقویت عضلات ضعیف شده در ناحیه دست و مچ
- بهبود جریان خون و ترمیم سریع تر بافت ها
- پیشگیری از پیشرفت عارضه و کاهش نیاز به جراحی
تکنیک های پرکاربرد فیزیوتراپی برای چسبندگی عصب دست
- کشش و تمرینات حرکتی: برای آزادسازی عصب و افزایش انعطافپذیری
- تمرینات تقویتی : جهت افزایش قدرت عضلات اطراف مچ و انگشتان
- ماساژ تخصصی : برای کاهش تنش عضلانی و بهبود گردش خون
- الکتروتراپی (تحریک الکتریکی عصبی) : کمک به تسکین درد و تحریک بازسازی عصب
- برنامه تمرینات خانگی : طراحی شده توسط فیزیوتراپیست برای ادامه روند بهبود در منزل
چه ورزش هایی در درمان چسبندگی عصب موثر هستند؟
ورزش ها می توانند به عنوان بخشی از برنامه درمانی برای کمک به درمان چسبندگی عصب مؤثر باشند. خم و کشیده کردن عضلات می تواند انعطاف پذیری و جریان خون را افزایش دهد. تمرینات قدرتی از قبیل وزنه برداری و تمرینات ترکیبی ، عضلات را تقویت کرده و فشار را از روی عصب ها کاهش می دهد. تمرینات تعادل و پایداری به تقویت عضلات و بهبود تعادل کمک می کنند. همچنین یوگا ، پیلاتس و شنا نیز به عنوان ورزش های هوازی انعطاف پذیری و عملکرد عضلات را تقویت می کنند و باعث بهبود شرایط عصب ها می شوند. با این حال ، قبل از شروع هر برنامه ورزشی ، بهتر است با پزشک مشورت کنید تا برنامه ای مناسب برای وضعیت شما ترتیب داده شود. انجام مداوم تمرینات مناسب و درمان های پزشکی می تواند بهبود قابل توجهی در درمان چسبندگی عصب داشته باشد.
نقش فیزیوتراپیست در بهبود عملکرد دست
متخصص فیزیوتراپی پس از بررسی دقیق شرایط بیمار ، یک برنامه شخصی سازیشده ارائه می دهد. این برنامه معمولاً شامل ترکیبی از جلسات کلینیکی و تمرینات خانگی است تا بیمار به مرور زمان توانایی لازم برای انجام فعالیت های روزمره خود را دوباره به دست آورد.
چه زمانی باید برای این مشکل به پزشک مراجعه کنیم؟
خود مراقبت ها که شامل استراحت کافی و مصرف مسکن هایی که بدون نسخه می توان تهیه کرد می شود و همه از جمله راه هایی هستند که می توانند در رفع و کنترل کردن علائم چسبندگی عصب ، به کمک شما بیایند. زمانی باید به پزشک مراجعه کنید که علائم وجود چسبندگی برای ۷ روز یا بیشتر در بدن شما وجود داشتند و برطرف نشدند.
drfarzampoor
ایا استفاده از توپ اسفنجی برای بهبود چسبندگی عصب دست صحیح است